Credo et scio

Pensée no. 7 van Blaise Pascal gaat zeer bondig in op de spanning tussen 'weten' en 'geloven'. Buskes, in zijn gave boek GOD EN MENS ALS CONCURRENTEN (Amsterdam: W. ten Have, 1968) schrijft in het eerste hoofdstuk (over Pascal en Sartre) het volgende waardoor de relevantie van deze spanning op het scherpst van de snede wordt neergezet, namelijk rond de keuze van het hart die aan alle nadenken voorafgaat. Eerst een citaat van de meester zelf, daarna de puntige slotconclusie van Buskes:

«'Het is goed moe en afgemat te worden door het vergeefse zoeken naar het ware goed, ten einde de handen uit te strekken naar de Verlosser'.

Wat Pascal bedoelt? Renonciation totale et douce! Geloof en ongeloof zijn niet in de eerste plaats een zaak van de rede. Het hart heeft zijn redenen, die de rede niet kent. In de bijbel staat: «... uit het hart zijn de uitgangen van het leven!»"